"Erken ölümlerin ardından hep aynı yere dönerken..."
Bazen bi kitabı bitirmek bi tanıdığa sonsuza kadar veda etmek gibi. En son ki kitapta dut ağacının kesildiği satırlar iki üç gündür zihnimde dolaşıyor. Dut ağacının yere yuvarlandığı zaman çocuğun içinde hissettiği o rahatlama anı... Geçen sene tamda bu günlerde kıvrandığım ve tam üç gün sonra benim de rahatlama hissettiğim bu rahatlama hissinden utandığım an. İki haftalık zorlu yoğun bakımı süreci sonrasında amcamın artık dünyayı bıraktığı gün... Ölümler, doğumlar ve kalımlar ne kadar alelade gerçekten.
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.