son zamanlarda rastladığım en iyi alıntılardan biri bu. çevirmen cemil meriç’in de bir marifeti var burada elbette. ama en önemlisi de aşkın geçiciliğine ve sınırlı oluşuna vurgu yapması. aşk sınırsız bir mutluluk değil, çünkü doğası bunu emrediyor
bir yorum daha eklemek istiyorum bu harika alıntıya... haddinden fazla sevmek insanı öldürmüyor ama süründürüyor. marcel proust'un dediği gibi "acı sonuna kadar yaşamadıkça geçmez" işkencesini yaşatabiliyor size. bu yüzden de aşkın doğasının ne kadar şizofrenik olduğunu anlayabiliyorum