İnsan ……… (üzerine)
.
Diyalektiğin en zorlu süjesi ve alanı, insanın bizzat kendisidir. İnsan, aynı anda diyalektiğin hem süjesi hem objesi hem de alanıdır. O, hem kendini kuşatan dünyada hem de kendisinin kuşattığı dünyada bir diyalektik sergiliyor. O yüzden “ İnsan, şeylerin diyalektik bakımından en zorlusudur. “ (Kehf, 54)
.
Sayfa 149 - Yeni Boyut, 10.Baskı, 1999Kitabı okuyor
Birlikte okunabilecek alıntılar/ım:
#230234320
#193651135
#230190495
#230109148
#210352911
Diyalektik burada insanın kendi varlığında bulduğu zıdlarla savaşımını ifade etmek için kullanılmış sanırım ki evet, insan olarak varlığımız zıdların mekanı durumunda ve bizler iyi, güzel ve doğru olana; kötü, çirkin ve eğri olanı kendi bünyemizde boyun eğdirme savaşı vermekteyiz…
Yine bir nitelik var ki, o niteliği kendimizde kurup sağlam hale getirmeden de bu savaşın galibi olamayız: KENDİSİNDEN EMİN OLUNAN BİRİ olmak… Müslümanlık tanımında da bu kavram var zaten: “Müslüman elinden ve dilinden diğer insanların/müslümanların emin olduğu kimsedir.” diye. (hadis) Yine Yaşar Nuri Öztürk’ün bu kitabının 48. sayfasında yer alan, Bişr-el Hafi’den olarak aktarılan şu söz: “Düşmanların bile senden emin olmadan Müslüman olamazsın. Oysa ki, senden dostların bile emin değildir.” Bişr-el Hafi bunu bir müridine söylüyor.
Bence, “Emin” biri olmak, diyalektik bir başarısıdır insanın. Ama tabii bu eminliğin dereceleri vardır.
Dünya hayatındaki diyalektik mücadelemizde hep başarı sergilememiz dilek, temenni ve duasıyla. Allah (c.c.) bu savaşımızı bize kolaylaştırsın ve bizi yalnız bırakmasın bunda.
Diye düşündüm, düşünüyorum!
Birlikte okunabilecek bir alıntı/m:
#177669699
#220472725
.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.