“O kitaplar yazılmıştı! O zaman beni aç bırakan, evini yasak eden ve düzenli bir işe girmiyorum diye lanetleyen siz, şimdi karnımı doyuruyorsunuz. Halbuki eserlerimin hepsi o zaman yazıldı. Şimdi sizin aklınızda, benimse ağzımda evirip çevirdiğim, ama hiçbirimizin asla dile getirmediği bu düşünceler yerine ne söylesem saygıyla dikkat kesiliyorsunuz. Ağzımı açıp gözümü yumsam, suratınıza karşı topunuz çürümüşsünüz; içiniz yolsuzlukla, hırsızlıkla, rüşvetle dolu diye konuşsam öfkeden kudurmak yerine kem küm edip isabet buyurdunuz dersiniz. Neden?”
Nedenini de kitabı okuyunca görürsünüz :) Yine de kafasına son koyduğu işi yapmasını tercih ederdim sanırım. Böyle olmamalıydı Bay Eden. O kadar çabanın üzerine böylesine bir vazgeçişi yakıştıramadım. Ya da belki o da haklıydı görebileceği ve yaşayabileceği her şeyi yaşadıktan sonra bir amacı kalmamıştı.
