Meclis'te muhalefeti "bağımsızlar" sürdürmeye devam ettiler. Onlara en büyük desteği ise Gazi veriyor, en keskin çıkışlanı kendi kurduğu partiye karşı, bizzat kendisi, üstelik acımasızca yapıyordu.
Başbakan İsmet İnönü ise Atatürk'ün bu tavrından rahatsızdı, Bakanlarının uluorta herkesin önünde azarlanmasına, kimi zaman istifaya zorlanmasına içerliyor, yapılan acımasız eleştirileri ise başbakan olarak üstüne alıyordu. Karşısındaki Gazi değil de bir siyasi parti lideri olsa herhalde böyle sessiz kalmaz, tavrı da çok farklı olurdu.
İşte 1930'lu yıllara böyle gelindi. Gazi gerçekten de bir muhalefet partisinin yokluğunu aratmıyordu. Bu da, mizacı gereği İnönü'yü incitiyordu.
O nedenle kimi zaman İnönü de yanıt veriyor, her defasında da ortam geriliyordu. 1931 yılına böyle gelinmişti. O yıl Dördüncü Büyük Millet Meclisi'nin süresi dolmuş, yeni seçimlere gidiliyordu. O günlerden birinde, Genel Sekreteri Soyak, Gazi'ye imzalanacak evrakları sunarken beraberinde iki tane de mektup vermişti. Mektuplar İzmir Bağımsız Milletvekili Halil Menteş ile Kocaeli Bağımsız Milletvekili Sırrı Bellioğlu'dan geliyor ve verdiği destek için her ikisi de Atatürk'e teşekkür ve veda ediyorlardı.
Halil Bey Meclis-i Mebusan'da başkanlık yapmış, Osmanlı hükümetlerinde dışişleri bakanlığı dahil, birçok bakanlıklarda bulunmuş, son derecede deneyimli, bağımsız bir mebustu. Sırrı Bey de CHF'ye karşı yaptığı cesur ve haklı eleştirilerle Atatürk'ün takdirini kazanmıştı. Atatürk okuduklarına üzüldü. Soyak'a döndü ve şunları söyledi:
"Halil Bey henüz Ankara'da ise hemen kendisini gör, ayrılmışsa mektup yaz, hizmetlerinden çok memnun olduğumu söyle. Seçimlerde yeniden aday olmasının yararlı olacağını düşündüğümü, seçimlerde kazanması için de çalışacağımı bildir (...) Sırrı Bey için de aynı düşüncede olduğumu belirt (...)".
Sırrı Bey İstanbul'a gitmiştir, fakat Halil Bey henüz Meclis'tedir. Duyduklarından gözleri yaşarır, Atatürk'e minnetlerini iletir... Seçimlere de girecektir.
Sayfa 70
·
24 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.