Gönderi

Kuru Otlar Üstüne
NBC Filmlerinde en sevdiğim şeylerden biri yaşamların ve karakterlerin suni olmaması ve taşrada sıkışmış kalmış aydın zihinlerin, toplumun kalıplaşmış doğruları ile mücadele ederek kendini bulma ve tanıma sürecini konu edinmesi. Sadece toplum da değil, insanın kendi ile de mücadelesi; filmde geçen şu cümlede olduğu gibi: “Ama bana öyle geliyor ki dünyada güzel olan her şey daha insana ulaşamadan insanın kendi ördüğü ağlara takılıp kalıyor.” Sevip sevmediğimi anlayamadığım şeylerden biri de, filmin kafamızda soru işaretleri bırakarak sonlanması ve bazı konularda net bir sonuca varmaması. Aslında yaşam gibi, insanlar gibi. Bu dünyada hepimiz ne kadar yer kapladığımızı bilmeden koskoca birer soru işaretiyiz. "Bir de bakmışsın ki hayatının ortalarına gelmişsin ve içindeki çölden başka hiçbir kazancın olmamış. Ellerin bomboş."
·
172 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.