Sırf bizle konuşurken göz hizasına inmediler diye, onların da evlatları için, kendi şartlarında, kendi bildiklerinin en iyisini yapmaya çalıştıklarını atlıyoruz. Rabbimizin bizim için en iyisi bu çağ olduğu için bu çağda yarattığını gözden kaçırıyor, eskiye güzellemelerle ömür geçiriyoruz.
Ne kadar hatalı olursa olsunlar, anne-babalarımız birer hikmete matuf olarak bizim için seçildi. Ne kadar hatalı olursak olalım, yavrularımızın ruhları bir hikmete matuf olarak bize emanet edildi. İşte bu yüzden, mükemmellikler etrafımı sardığında, ya da kötü bir gün geçirdiğimizde, çocuğuma sarılıp, kulağına şöyle söylüyorum: "Allah seni bize hediye ettiği için çok mutluyum oğlum, iyi ki bizim oğlumuz olmuşsun." O da sanki bunu kâlû bela'dan beri biliyor-muşcasına şöyle diyor bana: "Ben de, Allah sizi bana anne-baba seçtiği için çok mutluyum anne." Ve biz, bize özgün sessizliğimizde birbirimize sarılıp karşılıklı susuyoruz.
Sayfa 17Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.