Cıncık yüklü kervanını/ Ben mi ürküttüydüm felek...
İnsanın olduğu yerde ölüm , ölümün olduğu yerde acı... Ve acı bazen o kadar yoğun olur ki taşar, başka türlü bir dil bulur kendine. Ağıtlar insan ile yaşıttırlar. Her ne kadar ölüm tek bir oluş gibi görünse de her ölüm farklı bir acı, her acı farklı bir ifade bulmuş kendine. Ve her ağıt ölüyü ve ölümü daha kutsallaştırmış. Anlam kazandırmış ölüme... Okunası güzel kitaptı.
