İnsan her şeyi yanındakiler mutlu olsun diye yapar ama kendisi için bir şey yapmak aklına gelmez. Sonunda ise kendi için hiçbir şey yapmadığını farkeder. İnsan herkes için bir şey yapmaya çalışır. Ama insanlar onun için aynı şeyi yapmayınca ne yapacağını bilemez. Hayatında elle tutulur bir şey olmadığını fark eder, buna çok üzülür ama artık üzülmesi fayda etmez çünkü yaşamının son demlerini yaşamaya geçmiştir. Bu da hayatın bir acımasızlığı galiba..
