Gönderi
“belki de insan en büyük utancı kendine en yakın hissettiklerine karşı duyar”
Kitabda qorxunun hiss etdirdiyi qeyri-müəyyənlik duyğusunun ilk öncə insan ruhuna, daha sonra isə onun davranışlarına qarşı təsirindən və bunun ölüm düşüncələrinə qədər yüksələ biləcəyindən bəhs olunur. Əsər o qədər axıcı və o qədər realist dildə yazılıb ki, kitabın 95 səhifə olmasına baxmayaraq baş obrazın hiss etdiklərini dibinə qədər yaşadım. Stefan İrene’nin keçirdiyi bütün hiss və həyəcanları o qədər anlaşıqlı dildə yazıya töküb ki, adam lap etmədiyi günahın vicdan əzabını çəkir baş obrazla birlikdə. Hətta deyə bilərəm ki həssas biri olduğum üçün bir az psixologiyama əks-təsir göstərdi. Oxuduğum müddət ərzində hətta Stefanın əsərlərini oxumağı sonlandırmağı belə düşündüm. Ona görə də kitaba psixoloji cəhətdən hazır, güclü hiss etdiyiniz zaman başlamağınızı məsləhət görərdim. Amma kənardan yenidən baxdıqda indi dərk edirəm ki, həqiqətən buna dəyərdi çünki kitab bir daha gözümün açılmasına səbəb oldu. Əslində çox şey yaza bilərəm, o qədər təsiredici məqamlar var ki. Amma spoiler verməkdən çəkinirəm deyə ancaq və ancaq oxumağınızı məsləhət görərdim. Xoşbəxtlik axtarıram deyə-deyə gözünüzün dibində olan əsl xoşbəxtliyi görməzdən gəlməyin, necə deyərlər, bir əldə iki qarpız tutmağa çalışmayın, sonda ayılacaqsız ki, hər ikisindən məhrum olmusuz və artıq həqiqətən gec olacaq. Onu da qeyd edim ki əsər nə qədər dramatik olsa da sonu çox gözlənilməz bitir.
·
1 plus 1
·238 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.