"Görse miydi babası öyle? Kör kurşunlara mi gelseydi? Bak, düşman aşiretlermiş. Kan mı çıksaydı? Senin vicdanın buna el verecek miydi?"
"Evet," dedi anında.
Ciddileştim.
"Hayvansın."
"Harika bir özür konuşması oluyor."
"İnsan gibi konuşulmuyor ki seninle. Hep bir uyuzluk."
İmalı bir sırıtış belirdi dudaklarında.
"Senin dilinden bal damlıyor çünkü, değil mi Pamuk?"
Haklıydı.
"Sen güzel konuşursan ben de konuşurum. Bak, şu an ne kadar da sakinim."
"Suçlu olduğun için olabilir mi?"
Ee, yine haklı. Omuzlarım çöktü. "Gerçekten özür dilerim," dedim üzgün üzgün.
Sayfa 258 - EphesusKitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.