Buck, ilk sahibi olan Yargıç Miller’den ayrılması (daha doğrusu kaçırılması) üzerine acaba bu kadar iyi yaşadığı bir yuvaya tekrar dönebilecek mi diye merakla devam ettiğim bir kitaptı. Ama olaylar öyle bir gelişti ki Yargıç Miller’i nerdeyse unuttuk devamında.
(Spoiler içerebilir!)
Buck, çıktığı bu yolculukta özüne döndü fark etmeden. Bir çok şey atlattı, iyi kötü bir çok sahibin elinden geçti. Ama en çok birini sevdi. Benliği ve o çok sevdiği sahibi arasında git geller yaşarken bir gün o canından çok sevdiği sahibini de kaybedince işte o zaman tam anlamıyla, kendini çağıran öz benliğine büründü.
Okumak isteyenlere tavsiye eder miyim diye sorarsanız, tabiki ederim. Bir solukta akıp giden bir kitap.
İyi okumlar dilerim.
