Ben tam dikişi keserken, "Ee," dedi birdenbire. "Bugün de sanat hakkında konuşmayacak mıyız?"
Bakışlarımı yaradan çekmeden, "Ne sanatı?" diye mırıldandım.
"Bilmem," dedi bayağı manidar bir tonla. "Sen daha iyi bilirsin onu. Sanat, toplum için miydi yoksa sanat için miydi? Ben pek anlamam."
Çok özür dilerim ama siktir. Bu Kepçük-ül zelzele görüntüsünü ilk gördüğümde düşüp bayılmamak adına yaptığım saçmalıktan bahsediyordu. Çakurmamaya çalışmıştım ama bu bordo gorilin gözünden kaçması mucize olurdu.
"Ne içindi sanat ya?" dedi yalandan saf bir sesle.
Tutun beni ki şu bisturiyi şah damarıma sokup kendimi yeryüzünden şu saniye silmeyeyim! Allah, peygamber, dört halife, dört büyük kitap, bütün unlu mamuller aşkına tutun beni! Tam portegü ile ipi çekiyordum ki dur- dum. Gözlerimi kapatıp dişlerimi dudağıma geçirdim. "Sanat..." dedim sakince. Tekrar gözlerimi açtım ve ters bakışlarımı ona çevirdim. "Eben içindir, Murathan. Tamam mı?" Son ipi de çektim.
Başını öne eğip sağa sola yavaşça sallayarak güldü. Adi goril. Yan profilden bakmasaydım keşke. Az daha zorlasa kaşlarına vuracak uzunluktaki kıvrık kirpikleri şu an bana hiç yardımcı olmuyordu. Bu durumda sanat, nasıl bu kirpikler için olmazdı ki?
Sayfa 287Kitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.