Daha fazla cabalamak zorundaydi. Hep istemedigini zannettigi hayati istemek zorundaydi. Bu kütüphane nasil ondan bir parçaysa, bütün hayatlari da öyleydi cünkü. O hayatlarda hissettigi her seyi hissetmemis olabilirdi ama o potansiyele sahipti. Olimpiyatlarda yüzmesine, seyyah olmasina, sarap reticisi, rock star, gezegeni kurtaran bir buzul bilimci, Cambridge mezunu, anne ve milyonlarca baska sey olmasina yol açan firstlar kaçirmis olabilirdi ama o insanlarin hepsi bir bakima yine de oydu. Hepsi oydu. Müthis basarilar elde etmis olabilirdi ama bunu düsünmek eskiden oldugu gibi
depresyona sokmuyordu onu. Bilakis. Ilham veriyordu. Calisip cabaladiginda neler olabilecegini görmüstü cünkü. Yasadigi hayatin daaslinda kendine ait bir mantigi oldugunu görmüstü. Abisi yasiyordu. Izzy yasiyordu. Lise ögrencisi bir çocuk basini belaya sokmaktan onun yardimiyla kurtulmustu. Hayatin bazen bize tuzak gibi gelmesi aslinda zihnin oynadigi bir oyundu. Mutlu olmak icin üzüm yetistirip sarap üretmesi ya da gün batimini Californiada izlemesi gerekmiyordu. Büyük bir evinin ve mükemmel bir ailesinin olması da gerekmiyordu. Yalnizca potansiyele ihtiyact vardi ve potansiyel den bol bir seyi yoktu. Bunu neden daha önce görememisti ki?
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.