Jack London günümüz psikolojisinde de epey yer edinen hallere değiniyor, savaşlarda insanların büründüğü psikolojiler de buna örnek. İnsanlar kontrolden çıkmış vaziyette acımasızca birilerine saldırabiliyor. Cani saldırıların kastı aslında emir ve psikolojik kölelik. Sayfalarda bunlara rastladım, "Buck" üzerinden dolaylı bir örnek olsa da aslında anlatılmak istenen canlı psikolojisi. London
Vahşetin Çağrısı 'nda, derinlerde bir yerde bunu şöyle özetlemiş; "Yaşamda ulaşılan ve yaşam boyunca daha ötesine geçilemeyen bir coşku ve kendinden geçiş doruğu vardır, ve yaşamın çelişkisi şudur ki, bu coşku, bu kendinden geçiş insanın hem en hayat dolu, hem de kendinin hayatta olduğunu tamamen unuttuğu bir anda gerçekleşir. Bu coşkuyu, bu hayatta olduğunu unutma halini, sanatçılar yaşar ve bu coşku onu bir alevin alazlaması gibi yalayıp geçer; bunu muharebe meydanında savaş çığlığına kapılan ve kendini savunacak durumda olmayanlar ve teslim olmak isteyenler de dahil hiç kimsenin canını bağışlamayan asker yaşar..."
