TÜRK KÖYLÜSÜ
Topraktan öğrenip
kitapsız bilendir,
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
Ferhad'dır,
Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Kerem'dir,
Yol görünür onun garip serine, analar, babalar umudu keser. Kahbe felek ona eder oyunu. Çarşambayı sel alır,
bir yâr sever
el alır,
ve Keloğlandır.
kanadı kırılır
çöllerde kalır,
ölmeden mezara koyarlar onu.
O, "Yunusu biçâredir,"
baştan ayağa yâredir,"
ağu içer su yerine.
Fakat bir kerre bir derd anlayan düşmesin önlerine ve bir kerre vakterişip :
"- Gayrık, yeter!.."
Ve bir kerre dediler mi :
"İsrafil surunu urur
mahlukat yerinden durur",
toprağın nabzı başlar
demesinler.
onun nabızlarında atmağa.
Ne kendi nefsini korur
ne düşmanı kayırır,
"Dağları yırtıp ayırır,
kayaları kesip yol eyler âbihayat akıtmağa..."
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.