Yorgun bir zihinle biraz kafa dağıtmak için başlamıştım. Özellikle çocuklar ve gençler için yazısı beni bu kitabı seçmeye iten nedenlerden biriydi. Çevremizde olan üzerinde kafa yormayıp olduğu gibi kabullendiğimiz şeylerin basit tanımlamaları ve işlevsellikleri ile ilgili özellikleri şiirsel bir dille mevcudiyet kazanıyor kitapta. Bu ilk şiirlerde görülüyor. İlk şiirler daha çok çocuklara hitap eden kısımdan oluşuyor. Cömertlik duygusunu toprak ile özdeşleştirir. Bunun gibi ağaçların konuştuğu, annenin tatlılığının nereden geldiğinin sorgulandığı çocuk ruhlu içerikler mevcut. Bir çocuk saflığını sevecenliğini görüyoruz ilk şiirlerde. Tembelin kazancının olmadığına değinir . Yeri gelir eleştirir. Ne de olsa Rıfat Ilgaz. Sevmez asık suratı ama her şeye gülmek de ayıptır misal. Mevsimlere göre ağaçların aldığı şekli eğlenceli bir şiir haline getirmiştir, alttan altta da huysuz insanların yalnızlığından bahseder. Doğa vurgusuna çokça yer verir. Gerek ağaçları kesmek konusunda gerek temiz tutmak, temiz olmak, temiz kullanmak konusunda. Dili o kadar basit ama anlamı o kadar derin ki ele aldığı her temayı sempatik, ilgi çekici , akılda kalıcı bir hale getirmiş. Nasihat eder gibi yazmış şiirleri, bazılarının sonu bolca sitemli. Aşağıya çok sevdiğim bir alıntıyı ekliyorum : "Ne demiş öğretmenlerin öğretmeni: Ey Türk gençliği, demiş, birinci ödevin, Ulusça bağımsız ol, Böyle başına buyruk yaşama!" En çok bu nasihati dilime pelesenk oldu. Oğlunu sevmeye hitap ararken ya o hitaba karakterize olursan telaşı bambaşka hava katmış şiire en son Anıl olarak kalması ile oldukça anlamlı bitirmiş şiiri. Oğluna yazdığı şiirler apayrı hava katmış kitaba. Geçmişteki çocukların öğretmenlere karşı sevgisi ve saygısı çok başka boyutmuş. Şimdilerde o samimiyeti ve sıcaklığı yakalamak biraz zorlayıcı. Öğretmen temalı şiirler beni çocukluğuma götürdü . Kendi çocuğunun küçüklüğünü anlatırken birden yurdum çocuklarının sosyolojisine dönüyor ortalık. Kitabın ortalarına gelince buram buram Anadolu, buram buram acı, buram buram çile. Bu memlekette yaşanmışlıklar bir tekrar halinde galiba. Durup durup tekerrür ediyor hissi sardı okurken. O gün için söylenen şeylerin bazıları bugün içinde söylenmiş gibi. Geçerliliğini korumakta. İhmalden sakat kalan işçilere değinmesi yaraladı beni . Bu alıntı ise çok düşündürdü: "Benim bilgili, becerikli çocuğum, kalktığın zaman tahtaya yüzünün kızarması neden? Ayağında sağlamca bir pabuç sırtında bir ceket yok diye mi? Ne var bunda sıkılacak, utanmak bize düşer çocuğum!" O zamanlar düşkün ailelerin çocuklarının durumu üzermiş aydınları. Acaba şimdilerde bilinçsiz yetiştirilen, birçok şeyden bir haber körlemesine yaşayan çocukların hali üzer mi aydınları? Sadece öfkelenirler gibi geliyor. Cahil kalan topluma kızarlar ama tutup da toplum bilinçlenmesi için çabalamazlar. Şiirlerin her bir dizesinde bugünü okudum. Yordun kitapp!! Çocuklar ve gençler için yazıyordu kapakta. Biraz dingin zaman geçirmek için başladım ama kalbime usuma dert yükledi. Canımı yaktı okuduklarım, toplum olarak değişmemekte ayak mı diretiyoruz ne? Teknoloji gelişmiş, insanlar farkındalıkla yaşamaya başlamış falan filan. Geçmiş günümüz kıyasına itildim dizelerde gezerken. Çok da farklı değiliz sanki, bilemiyorum. Kafa dinlemek , ruh dizginlemek için yanlış kitabı seçtim. Yine mahşer alanı olduk şükür Kitabın hitabeti oldukça etkileyici. Dili bu kadar basit kullanıp anlatma temandan şaşmayıp amaca varmak başka hüner. Oldukça beğendim, başlarda ne kadar amaaan çocuk kitabı gibi dursa da ilerleyen sayfalarda mazi turu yapıp çıkışa ulaşıyorsunuz. Tabi ben biraz karıştım, yine bir keşmekeşliğin esiriyim. Çıkabilirsen çık işin içinden . Kitaba başlayacak olanlara , başka başka kitap diyarında olanlara iyi okumalar dilerim. Yazıyı sonuna kadar üşenmeyip okuyanlara saygılarımı iletip , teşekkür ederim. Mutluluk-sevgi ruhunuzdan eksilmesin :)

Durmak YokRıfat Ilgaz · Çınar Yayınları · 200928 okunma

·

70 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.