Resmen burnumun direği sızladı her bir anının sonunda. Tüm çocukları, babasının ilgisinden mahrum kalmış, gözümün önüne getirmeye çalıştım. Kimi zaman tüm olanlara karşı babasını aklamaya çalışması, olanları anlamlandıramaması ve belki de en can alıcı noktalarından biri de kendini suçlamasıydı. Ve elbette en çok kızdığın ebeveyne dönüşmek bir döngü müdür bilmiyorum ama ilk kez ikram edilen sigarayı içmesi de bunun bir örneğiydi belki de.. Kitabın son sayfasında Fournier’in babasının öldüğü yaştan daha büyük olduğu yaşta, ona ve hayata farklı bir bakış açısından ve sanırım anlayarak yazdığı satırlar olmasaydı küçük çocukla babası arasında yaşanan anıların etkisi eminim daha büyük olacaktı. Ama neymiş, hayatı daha dayanılır kılmak için kötü yollara başvuran kimi daha hassas insanlara kızmamak gerekirmiş yıllar, yollar sonra..

Asla Kimseyi Öldürmedi Benim BabamJean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20093,134 okunma

·

27 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Semiha Kaşak