Öncelikle,kitaba geç kaldığınızı düşünmeyin. Zira yazılanları hazmetmek için belli bir yaş almış olmanız,size bir şeyler katacaktır. Aklın her ne kadar yaşta değil,başta olduğunu düşünsek de bazı şeyler için yaş almak gerekiyor. Nesin'in okuduğum ilk kitabıydı. Tüm kitapları bu üslupla yazılmışsa akıcı bir şekilde ilerlersiniz diye düşünüyorum. Beni asıl sarsan,olayların belki de gerçek olma boyutunu düşününce,kendi yaptıklarına bakmaksızın bunu,malzeme olarak kendi lehlerine kullananlar olduğunu görmüş olmak. Nesin'in de yaptığı gibi Surnamenin aslında hangi olaylar için yazılmış olduğuna bakalım önce. Surname, Osmanlı dönemi Türk edebiyatında şenlikler hakkında yazılan edebî metinlerin genel adıdır. Osmanlı döneminde padişah çocuklarının doğum ve sünnet törenleriyle padişah kızlarının düğün törenlerini anlatan manzum, mensur ya da manzum-mensur karışık yazılan eserler genellikle Surnâme adını taşır.İlk bilinen örneği ise 3. Murad'ın oğlu Şehzade Mehmed'in sünnet töreni için Ali Mustafa Efendi ve İntizam'nin yazdığı eserlerdir.Bir nevi "düğün ve şenlik kitabı" demektir. Divan Edebiyatı şairleri, nesir yazarları ve bazı tarihçiler tarafından kaleme alınmışlardır. Yalnız bu bir şenlik surnamesi değildir. Kendi uğradığı istismardan dolayı, babadan öcünü almak için 6 yaşındaki oğlanu istismara kalkışan ve çocuğu öldüren Berber Hayri'nin,asılırken ve onun öncesinde,Sultanahmet meydanında yapılan düzenlemeler ve o günün insanlarda toplanma sırasında,eğlence surnamelerinde anlatıldığı gibi bir ortam oluşmasındandır belli ki. İnsanoğlu,kendince eğlenmek için idamı bile cümbüşe çevirebilecek potansiyeldedir dedirtiyor... Oradaki hiçbir suçlunun yaptığı görmezden gelinecek bağışlanacak sular değildir vicdanen elbette. Görünüşe göre Hayri,gereken dersi bir süre sonra kendince almış. Belki de bir suçluyu idam etmek için beklenen süre içinde,duruma şahit olanlar için daha çok vicdan azabı çekmelerine sebep olmuştur.