Gölgeymiş Sınırlar
Sınırlar gölge düşürür bu gök mavi kuşağı günlere
İsa'nın uykusunda sarar hırkasını Meryem senden kalma dünün acılarına!
Bahar ortası,
akan zamansızlıkmış ağına takmış gider günler, boğulurcasına gölgelerle.
Akşamlar akşamlara kaçıyordu yolumdan,
gecenin koyuluğundan belliydi
gölgelerdi salan karanlığı.
İç sancısı anılarla,
yasak alevlerle buğulaştı evren dün gece ansızın.
Ancak hala yanmakta gözlerin ışıl ışıl gölgenle!
Aynılar bizi ayırdığında siper olurum karanlıklara en derinlerden, sinerim dününe.
Ufuklar nice korkular salar her bedenden, sorgusuz.
Ben yitirdim kendilerini ta dibinde o ölümlerin
Umursar mı geceler sahte olsa da sürgün siyahlar?
Beynimin labirentlerinde savaşlar izlemekteyim yetim saatlerde
Önümdeler gözlerin, antik gömü misali sevinciyle
ve
bir tepeden yüksekçe saçlarınla!
··
2 artı 1'leme
·154 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.