Dağınık olduğu için annesi tarafından her gün kontrolsüzce azarla- nan ve "pasaklısın", "huysuzsun", "yaramazsın" sözleri ile karşı karşıya kalan çocuk, kendisi hakkında duyduğu bu yargıyı kendi içinde daha yüksek sesle tekrarlar. Bir süre sonra bu çocuğun benliğinde kendisine dair "ben dağınığım", "ben pasaklının biriyim", "sakarım", "huysu- zum" vb algılar oluşmaya başlar. Bu algıyla büyüyen çocuk, bilinçal- tinin derinliklerine inen bu yargının ilerleyen yıllarda davranışlarını nasıl etkilediğinin çoğu zaman farkına bile varamayacaktır. Çocuğun kendilik algısında biriken "pasaklısın, beceriksizsin" gibi kök inançlar, özellikle ilköğretim yıllarında sorumluluk ve ozguven gelişiminin önünde ciddi bir engel oluşturacaktır.