- Canım benim. Öyle tatlı oluyorsun ki sabahları. - Yıkadın yüzümü Özgür!
- ne yapabilirim ki? O kadar güzelsin ki suç benim değil. - Özgür, canım ne istedi biliyor musun?
"Ne?" diye sormuştum, bu bir hataydı. Gözleri aşkla bakıyordu bana. Kollarını boynuma dolayarak, dudaklarıma yakacı bir öpücük bıraktı. "İşte bunu...." dedikten sonra güldü...
Muhteşem bir kitap daha biter.
