NOT- 1947
Adorno ve Horkheimer
- İkinci Dünya Savaşı'ndan çıkarken Amsterdam'da yayımlanan "Aydınlanmanın Diyalektiği", Theodor W. Adorno (1903-1969) ve Max Horkheimer'in (1895-1973) Amerika'daki sürgünlükleri sırasında "insanlığın gerçekten insani koşullarda yaşamak yerine neden barbarlığın yeni bir formuna gömüldüğünü anlamak amacıyla yürüttükleri ortak çalışmadır.
-Yazarlar bu batağı ilkelliğe dönüş olarak yorumlamak yerine bunu Aydınlanma düşüncesinin özüne içkin olan çelişkilerin ifadesi olarak görürler.
-Aydınlanma (en geniş anlamıyla "düşüncenin ilerleyişi" olarak ele alındığında) insanı korkularından kurtarmayı vadetmesine rağmen bunu ancak duygusal olanı bastırarak ve mantığı kesin biçimde kendini korumaya hizmet eden hesap odaklı enstrümantal bir araca indirgeyerek yapmıştır.
-Böylece, özgürleşmeyi sağlaması gereken akıl, Adorno ve Horkheimer'in üç aşamada özetleyerek ele aldıkları bir tahakküm aracına dönüşür:
* Mantık öncelikle bir tehdit olarak algılanan doğa karşısında insana çalışma yoluyla bir güç kazandırması için kullanılır.
* Bunun başarılması, devamında her bireyin içindeki -kaynağını yine bu doğadan alan- her şeyi bozup parçalayarak bu tahakkümü içselleştirmesini gerekli kılar ki bu noktayı vurgulamak yazarlar açısından psikanalizin getirdiği önemli eleştirinin payına dikkat çekmenin bir yoludur.
* Ve son olarak bu tahakküm yapısı, toplumda ezenlerle ezilenleri kaçınılmaz olarak karşı karşıya getirdiği andan itibaren ikisi arasındaki çatışmada yeniden üretilir.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.