Babam
Bazen annem ile babamı yürek terazisinde tartardim. Kendimce varlıklarının karşılıklı çağrışımlarını mukayese ederdim.
Annem duyguydu babam akıl ve mantık.
Annem şefkatti babam saygı ve hürmet.
Annem ses idi, feryat figan idi, babam sessizlik. ( ama öyle bir sessizlik ki dünyanın bütün orkestralari bir araya gelse onun sessizliğinin içindeki sesi çıkaramazlar)
Annem sevgi idi, babam güç ve güven.
Annen süt idi babam kan -kanı olmadan yasayamazdiki insan. Ama yaşadım. Nasip dedim kader dedim yaşadım ...
Sayfa 55 - Kapı yayınlarıKitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.