Muhabbet, tarife göre; ruh ve tabiatin olgunluk, doygunluk hissettiği ve haz aldığı şeye olan hissidir. Mütefekkirler, muhabbeti ikiye ayırır:
• Muhabbet-i tebeıyye; doğuştan gelen, fıtrî bir sevgidir. Mesela, ebeveyninin, evladına olan sevgisi gibidir.
• Muhabbet-i irâdiyye; vuku ile hâsıl olan sevgidir. Mesela, müridin şeyhine, öğrencinin hocasına olan muhabbeti gibidir.
·
30 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.