İSTANBUL BEDEVİSİ
Hayat nereye savurursa,
Bir kereliğine yaşadığım zamanda,
Seyirci olarak gideceğim.
Dar caddelere halk otobüsü sokulduğu,
Motor seslerinin icra memuru olduğu kapı önlerinde,
Sokak kedileri hiç suçlu değil.
Polis stresiyle dükkanlar zangır zangır,
Yaş aralığında derin sevdalar,
Bu şehir aslında kocamanmış...
Emeklilik zamanı gelmiş göçmen kuşlara,
Sevdalı balkon bekârı bir kız,
Saatler bir meczup ve ölü.
Her durakta yeni yeni,
Bilinmez gibisinden bir kasis üstü,
Her yaşın sigara dumanında bir sorunsalı.
Gördüğüm bir insan göremediğim kadar,
Eti beyaz yalnızlıklarında,
Aklımda sürekli değişen rüyalar.
Şimdi yarın olsun bir haber bekliyorum,
Aklım ile kalbim arasında maşa oluyorum,
Nasıl bir revan işte öyle karışık.
Dalmışım mantıklı, mantıksız satırlara,
İçimi çekmişim iç geçirmelik mazharlığa,
Bugün böyle geçsin yarın cebimden düşecek.
Mutluluk bir yerlerde satılsa,
Kalkıp bir yerden almışlığımız olsa,
Her dönüş zamanı almadan olsa.
Bu şehrin öyle şeyleri oluyor,
Gitmek istersin de tam bezerken,
Bir yerine denk gelirsin kalmak gelir içinden.
Hiç bir yere erken varamadım,
Dönüşüm acele gidişim virane,
Aklım giderek kızışır.
Bir dere boyu var kenarlarda,
Oraya salınsa bütün yurt,
Ve aklım sussa...
Hayat nereye savurursa,
Hep bir plansız aslında,
Aklı yoran şehrin acısında.
Ruhum benden bir otuz sene daha yaşlı,
Aklım giderek sancılı,
Bir uçup birden kaçıyor.
Burası öyle bir yer ki,
Ağır geçer zaman zannımda,
Yorulacak ya gözler neler görür...
AYKUT BARIŞ ÇELİK
·
39 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.