Şubattı muhtemelen. Bazılarına göre Ocak. Gençlere göre daha sabahın beşiydi. Ancak huysuz bir ihtiyara sorsanız size saatin onu çoktan geçtiğini söylerdi. Çalışanlara göre pazartesiydi, aylaklara göre perşembe veya cuma. Göreceliydi mevsimler, günler, hatta saatler. Çoğu zaman da iklimler! Lapa lapa yağan kardan kaçarken yalnızlar, âşıklar altında el ele yürüyordu. Beyaz taneciklerin gökyüzündeki muhteşem dansı çocukları eğlendiriyor büyükleri ağız dolusu sövdürüyordu. Kimine göre beyazdı mevsimin rengi kimileri kara kış diyordu. Belki de sadece doğa değil, bu mevsimde herkes uyuyordu. Bakıyor ama görmüyordu kimse; birileri doğuyor birileri ölüyordu.
Sayfa 115 - Yarına Veda - Turgay ÇUMAKKitabı okudu
··
195 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.