Son iki yıl beni oldukça zorladı.Geçen yil Kasım ayından bu güne kadar ki yorgunluğu ruhumda dahi hissetttim.Gebelik,iş,deprem,depremin ardi dogum..Son günlerde kendime soruyorum "acaba sessizce deliriyor muyum?"diye.Sanki bir ormanda kaybolmuş,yolsuz yolaksiz kalmış gibiyim.Okumak,benim için bir yol arayışı.Okudugum kitaplar üç aşağı beş yukari, benim gibi yol arayan insanların hikayeleri.Hikayelerin ortak noktasi,alışılmış yollardan gitmenin huzursuzluğu içindeki insanların başka bir yol arayisiyla yeni yollar açması ya da hayatın yolsuz yolaksiz yerlere götürdüğü insanlarin mecburen yeni yollar yapması,açması.
Bu güne kadar bende çok alışılmış yollardan gelmedim.Denedim,çabaladım,içim almadi.Hep 'Bu böyle olmamalı,başka bir yolu olmali."dedim.Ve başka başka yolları olduğunu da gördüm.İste yine öyle bir yerde,kendimi yolsuz yolaksiz kalmış gibi hissediyorum.Bilmiyorum nasıl olur,ne yaparım da yeni bir yol bulurum.Ya da belki Ormanda kendime yeni bir patika açarım.
Bu zorlu zamanların en güzel yanı küçük kuzum,ailemin sagliği ve kitaplar..
·
345 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.