"Belki de birbirimize söyleyecek bir şeyimiz kalmadığı için yazıyorum." (sayfa 53) Kitabın orijinal adına ve anlamına bakmadım ama bizdeki hâli çok hoşuma gitti. Annie Ernaux babasının kendindeki, kendi dünyasındaki yerini düşünürken biz de ona eşlik ediyoruz gibi hissettim. Başta nereden başlayacağını bilemez şekilde, âdeta çalakalem yazdığı dağınık, rastgele anıların gittikçe daha belirginleşmesini, kitaba hakim duygunun yazar babasına dair ânları hatırladıkça artışını okumak oldukça keyifliydi. Aynı zamanda bu kitapla birlikte toplamda iki Arneux kitabı okuama rağmen Babamın Yeri'nde okuduğumuz üzere; yazarın babası ile arasında gittikçe üstü kapalı fakat iki tarafın da bilincinde olduğu bir rekabete dönüşen "sınıf meselesinin" de Annie Hanım'ın edebiyatında önemli bir yere sahip olduğunu hissediyorum. Kısacası Babamın Yeri'ni oldukça sevdim. Sayfa 67'deki bana çok dokunan şu alıntı ile bitireyim: "Bir yandan Simone de Beauvoir'ın Mandarinler'ini okumaya çalışırken, bir yandan da ona göz kulak oluyordum. Kendimi okumaya veremiyordum, bu kalın kitabın belli bir sayfasına geldiğimde babam artık yaşamıyor olacaktı."

Babamın YeriAnnie Ernaux · Can Yayınları · 20222,399 okunma

·

49 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra