Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın şiirindeki Mustafa Kemal'in atı da bir tılsımla dokunulmuş gibi destanların atlarına özgü bir havaya girer:
Daha da parlamıştı güzelleşmişti al at
Mustafa Kemal'in bindiği günden beri.
Sanki bilinmez bir rüzgarla dolmuştu
Göğe göğe kalkıyordu alevden başıyla
Uçar ayaklarıyla oyuyordu yeri.