Her kalbin var bir can çekişi, içinde bitmek bilmeyen derdi. Acı içinde divaneye dönmemek için ya kalbi öldürmeli yahut da dertleri sökebilmeli. Mümkün mü ki böylesi? Kiminin sevda yarası, kiminin çaresizlik kokan umutları, kimininse dünya kaygısı... Yüzümüzü ne yana dönsek kahır ne yana baksak zehir zemberek bir acı. Her şeye rağmen yaşayabilmeli, ayakta dimdik durabilmeli. Uzaktan bize gülümseyen mutlulukların hatrina sabredebilmeli. Aski halde uğruna savaşılabilecek bir şey kalmaz ki...