Bir Fransız kuyruklu mermi parçasının ayağını kopardığı askeri unutamıyorum; güneş batarken daracık siperde kanlı bir çadır bezine sarılı olarak önümden taşınırken geçti. Mükemmmel şekilde görevini yapan bu genç askerin kaybedilmesinin verdiği acı beni derinden etkilemişti. Ona cesaret vermek için elini tutuyorum. O ise bana "Teğmenim, o kadar kötü değil, tahta bacak sorun olmazsa hemen bölüğe geri döneceğim." diyor. Kahraman asker bir daha güneşin doğuşunu göremiyor; sahra hastanesine giderken yolda ölüyor. Onun görev anlayışı bölüğün ruhunu yansıtıyordu.
·
136 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.