Badiou, şiiri “şiir şiiri” olmaktan, felsefeyi de şiir felsefesi olmaktan kurtardığını iddia eder. Ama bu yalnızca görünüşte doğrudur. Zira onun çözümlemesinde gizem eninde sonunda bir metafordur; felsefe onda “şiirin düşüncesini”, yani şiir tarafından iki kere söylenmiş olan hakikat olayının düşüncesini, imge olarak bulur: durmaksızın diğer yanına geçilen sığ bir akıntının birbirinden ayırdığı ilkenin olumlaması ve metaforun şeffaflığı.