Öykü okumayı çok beceremem. Bir öykü biter , üzülürüm. Kopamam hemen. Devam etseydi ya derim. Ama öyküyü de öykü yapan içeriğinin kısa tutulması değil mi ? Sıradaki ikinci öyküye de adapta olmam ikinci sayfasında olur. Durum böyle olunca da haydi birinci sayfayı tekrar bilinçli okuyayım derdi sarar beni.
Bu kitabı da 
Melisa Kesmez, 
Aylin Balboa öykülerinden sonra Zeynep Kaçarla da tanışma vakti diyerek seçtim , aldım. İyi de etmişim. Bir sürü renkli, deli, yaralı, umutlu kadını okudum. Ama bende yeri ayrı kalan haklı isyanlarıyla Defne ve yaşama doyamayan Nesrin oldu. Kitabın son öyküsü ‘Elli’ de oldukça çarpıcı.
Öykü kitapları okumanın gerçekten farklı lezzetleri var. Bayadır öykü kitapları okumayınca bu tadı unutmuş gitmişim. Zeynep Kaçar’ın, öyküleriyle kadınları bu kadar objektif işleyişi ruhuma da iyi geldi. Hem çok eleştirel hem çok realist bir öykü kitabı olmuş. Diğer iki kitabını kesinlikle alıyorum.
·
477 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.