"Sanmak ne fena hal imiş. Hele sevecek sanmak."
Esra Kahya... Yazarımızla tanıştım. Ne güzel bir sadelik, mütevazilik... Yazdıkları harika. Kambur kitabından sonra ikinci kitabını da hemen okudum.
Benim Rüyalarım Hep Çıkar bir öykü kitabı. Ama her öykü hacmi küçük olsa da etkisi çok büyük. Okurken çocukluğuma, babaanneme, köyümüze, mahalledeki tüm insanlara selam verdim. Tüm kahramanlar tanıdık, tüm olaylar akraba. Hiç kendimi yabancı hissetmedim. Kelimeleri öyle güzel dans ettiriyor ki; okurken şiir gibi geldi. Dilini sevdim, ruhunu hissettim... Bizler gibi...
Eleştiri anlamında tek sözüm çok acıydı. Gerçi hayat da acı değil mi? Mutlu anlarımıza kıyasla hep acı çekmedik mi?
Mahallemizdeki delinin, engellinin, bakkalın, komşu teyzelerin ve benim çocukluğumda duyduğum, gördüğüm her şeye tekrar merhaba dedim. Yazma isteğim çoğaldı. Belki bir gün bende geçmişle geleceği bir araya getirerek kalbimdekileri kaleme alırım, neden olmasın?
Her öyküden yüzlerce sayfa kitap çıkacak bir potansiyel. Hergün sadece bir tane okuyabildim. Oysa ki kitap bitirmeden bırakmayan bana yedi, sekiz sayfa yetti. Çünkü her öykü aldı beni çok derine götürdü. Düşünmenin ötesinde yaşattığı için ayrıca yazarımıza teşekkür ederim.
Şimdilik kitap yazmayı bilemem belki ama iyi kitabı, edebiyatı ilk kelimeden bilirim. Hele bu saatten sonra, vakit az ise dünyada hep böyle kitaplar okumayı dilerim.
Esra Kahya yolun açık olsun. Hep yaz, bizler de okuyalım. Edebiyat dünyamızın size ihtiyacı var. Takdir sizlerin. Ben yazarımızın kitaplarını çok ama çok beğendim. Keyifli okumalar dilerim.
