Sevilmek istiyor insan. Sevilmek istiyor istemesine de, ayn acıları yaşamaktan da bir o kadar korkuyor. "Yine aynı olursa?" diyor. "Ya bu da diğerleri gibiyse?" diyor, "Ben yine ne yapar e eder güvenirim de, ya güvenim bu sefer de boşa çıkarsa?" diyor Sevip sevilmemekten, kendisini sevdiği için pişman olduğu o günlerin içinde bulmaktan korkuyor. Hiçe sayılmaktan, yarım kalmaktan korkuyor. Ama bu korkunun insana hissettirdiği kaygıyı bir Allah'ın kulu anlamıyor. Herkes ilk başta şöyle severim, böyle severim edalarıyla geliyor. Sonra bir bakıyorsun, ik gün sonra ortadan kayboluyor. En kötüsü de bir daha kimseyi sevmememiz gerektiğini, elimizde avucumuzda ne varsa önüne döktüklerimiz öğretiyor. Güvendiklerimiz de her zamanki gibi yanıltmıyor. İnsan en çok dinlenmek istediğinde yoruluyor da duyguları en çok bu yıpratıyor.
Sayfa 78Kitabı okudu
·
92 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.