Bütün tarihin üzüntülerini toplayıp üzerine boşalttılar.
Senden de üzüntünü yaşamamanı istiyorlar. Ey Arap!
Üzülmek yasak sana! Onlar her şeyin hüznünü yaşabiliyorlar, taşların, orospuların, işgalci kahramanların ve gerçek savaş kurbanlarının anılarını canlı tutuyorlar. Ama sen hiç kimseyi ve hiçbir şeyi anımsatamazsın.
Bitmedi. Bir de seni, hüsrana uğrattıkları zaferlerinin kutlamalarına davet ediyorlar. Karşı çıktığında da cezalandırılıyorsun. Kefr Kasım’da ölen insanları anmayı da yasaklıyorlar. Kendilerinin kaybettikleri senden başkaları tarafından öldürüldü ama senin kaybettiklerinin hepsi onlar tarafından öldürüldü.
Sayfa 38 - Mahmud Derviş, Gazze İçin Sessizlik: Alışılagelmiş Hüznün Günlüğü, Özgür Yayınları, 1. Baskı, Mayıs 2009, s:38 (Yazılış Tarihi: 1973)Kitabı okudu
·
19 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.