Büyük acı içindesin. Bunun ne kadar zor olduğunu biliyoruz.
• Geçmiş zaman duygusunu kaybettim. Her şey şimdiki zamandan ibaret. Geçmiş, bir şeyleri hesaba katmana yardımcı oluyor. Ama bir de kaçamazsan…
- Peki, geleceğin bir yardımı olmaz mıydı?
• O, ulaşılmaz bir şey. Şimdiki zamana zincirlenip kalıyorsun. Neysen ona.
- Acaba, ha gayret deyip bu zinciri kırsan da davranışlarını…
• Normalleştirsen mi demek istedin?
- En azından hareketlerini.
• Ben gerçekten çabalıyorum. Özellikle size karşı.
- Biliyorum.
• Mesele, irade gücünü tamamen yitirmek. Olanlar. Her şeyi en baştan yeniden sorgulamak.
- Keşke tüm bunları yazıya döksen.
• Benim kendimi öldüreceğimden mi korkuyorsunuz?
- Sence korkmalı mıyız?
• Hayır. Ama benim bunu yapmamamın ne anlam ifade ettiğini anlamışsınızdır. Bunun anlamı, olduğum gibi olmaktan hoşlanıyor olmam. Geldiğim noktadan. Benim bir şeylere vurmaya, patlatmaya ihtiyacım var. Güzel güzel konuşmaya değil.
Bu, benim insanlara son yaklaşma çabamdı. İnsanların beni dibine kadar dehşete düşürmesine rağmen onlardan ne yaparsam yapayım kopamıyor gibiyim. Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyorum, bir ipte yürüyorum, ter içindeyim, onları eğlendirdikçe felaket ihtimali her an yaklaşıyor. Artık insanlar arasında yaşayamayacağımdan şüphelenmeye başlamıştım. Ne başkalarıyla tartışabilir ne de kendimi savunabilirdim. Biri beni eleştirdiği an, ilk düşüncem karşımdakinin tamamen ve bütünüyle haklı olduğuydu. Ne istediğim sorulduğu anda hiçbir şey istemez olurdum.
Ne olursa fark etmez, nasıl olsa beni mutlu edecek bir şey yok düşüncesi beni ele geçirirdi. Aynı zamanda, bir şeyi ne kadar az istesem de bana sunulan hiçbir şeye hayır diyemezdim. İstediğim ve istemediğim şeyler arasında bile seçim yapacak gücüm yoktu. Başkalarının evinin kapısı benim için İlahi Komedya’daki cehennem kapılarından farksızdı.
Acımı taşıyan kap artık kurumuştu. Artık tam anlamıyla insanlığımı yitirmiştim. Acı duyma yetimi bile kaybetmiştim.
Gerçek korkak mutluluktan bir korkar. Pamuk yün bile yaralar onu.
* Abanoz Kule
* İnsanlığımı Yitirirken
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.