Uyarı Ateşi
Gecelerini uykusuzluğa emanet eder. Her an hizaya geçmek zorunda kalacağı hissiyle hazır ol da yaşamayı öğrenir. Kendini affetmez. Ömrü boyunca elinde sopayla bekler durur kendi başında. Rahat durmaz, rahat vermez, rahat etmez. Küser. Kendisi için bir şey isteyemez olur. Utanır. Layık olmadığını düşünür hiçbir şeye, kendini cezalandırır durur. Hasar almıştır, yarası sarılsa da kanar. Acısı parmak izi gibidir, bir benzeri yoktur, sadece ona aittir.
Sayfa 110Kitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.