İnsan içindeki özle beslenen dürtülerini dizginledikçe medeni olmuş, medeniyetle dünya yaşanabilir bir yer olmuş. Lakin bu demek değildir ki o dürtüler ortadan kalmış ve ya yok olmuş. Bu usta kalemin romanında ,her sayfada, insan haline şükrediyor. Fakat bir yandan da kendine soruyor' aslında bugün o günlerden ne kadar farklı?' Aslında hiç de farklı değil. İşte insan bu soruya cevapsız kalıyor. Yine eline romanı alıp bi umutla çare arıyor. İste böyle bir anı resmetmiş Orhan Kemal
