Biz sadece beraber olduğumuz zaman, sadece işte tanıyoruz birbirimizi.Ama birer insan olarak öylesine yabancıyız ki... Aslında hayatımızı karartan çelişmelerden biridir bu. Savaşçı gibi yaşıyoruz biz, daha doğrusu belli bir mücadelenin içinde yaşadık hep. Fakat ne zaman insanca bir hamleyle birbirimize yaklaşmak istesek beceremiyoruz,körleşiyoruz hemen.En fazla kendi duygularımızdan ürküyoruz çünkü.Hepimizin gözlerinde bir ürkeklik yaşıyor.Hepimiz gözlerinde soğuk feri sönmüş,madeni pırıltılar kol geziyor.Kilit altında tutuyoruz kendimizi.
Sayfa 189 - Yordam EdebiyatKitabı okudu
·
61 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.