İnsan iyi olmaktan umudu keserse iyiymiş gibi yapabilir. Bazen özellikle geceleri otururken aniden kendimi, odamı, adımı... yadırgıyorum. Bir yabancılık, adeta tamamı ile hikâye okur gibi bir his duyuyorum, ama okuyanı tanımıyorum. Kapıya, eşyalara... Bakıyorum, hepsi tanıdık ama başka bir şeyin dekoru gibi geliyor. Adımı tekrarlayıp duruyorum ve sanki her şey bitmiş de kendi geçici kimliğimi bir gölgenin titreşiminde okuyor gibiyim. Gözlerime yaşlar hücum ediyor, onların her birinden ayrı ayrı utanıyorum. Hani bazen insanın başına bir dert, bir tatsızlık gelir. Ama bu nedendir diye düşününce bunun başına gelişini yaktığı bir can, incittiği bir şeyler, sebep olduğu bir kötülük, kınadığı bir olaya bağlar ya, işte böyle düşünmeye başladım. Aradım bulamadım, kimin kahrını şimdi sabır olarak yaşıyorum diye?"
Sayfa 65 - Kapı Yayınları
·
48 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.