Hiç gerçekten aç olmayı tattınız mı ? Bir karakter hayal edin.Günlerdir midesine hiç bir şey girmemiş, işsiz ve beş parasız. Gerçek anlamıyla ne işi ne parası var. Yiyecek yemek bulamıyor. Gururundan ödün vermeyen, dilenmeyen, çalmayan çırpmayan, açlıktan ölecek durumdayken bile parmağını ısırıp kanını emen, kasaba gidip sırf gururuna yediremediğinden aç olduğunu söyleyemeyip köpeği için bir parça kemik rica edip onu bir köşede çiğ çiğ yiyip kusan.. kitabı okurken gerçekten aç olmak ne demek nasıl bir his öğrenmiş olacaksınız. Yarı otobiyografik olması ayrı bi olay. Sadece bi kurgu diyip geçemiyorsunuz. Evet biri bunları yaşamış birisi bir zamanlar bu anlatılanları gerçekten yaşamış hissetmiş diyorsunuz. Çoğu insanın gerçekten aç olmanın ne demek olduğunu bilmediğini biliyorum. Bilmiyoruz.. peki hiç tatmadığın bi duyguyu bir romanda gerçekten hissetmek, kendini romanın içinde bulmak ve sürüklenmek sizce de her kitapta yaşamayacağımız bir duygu değil mi ?? Tabi ki konusu sadece aç olmak değil. Kitabımızda açlığın yanında aşk konusuna da değiniyor. Bir erkeğin aşık olduğu kadına beş parasızlığı yüzünden hiç bir şey verememesinden, ona bir şey sunamamasından bahsediyor.. Platonik bir aşk hikayesi de diyebiliriz. Tabi konu güzel. Betimlemeler, anlatım ve cümleler güzel. Uzun cümleler yok ve sürükleyici. Fakat sonunu beğenmedim. O kadar şeyden sonra kitabın sonunda bi neticeye varmasını istemiştim karakterin. Ucu açık sonları sevmem. Ayrıca belirtmek istiyorum. Bu kitabı gidip bi kitapçıdan almadım. Satın almadım daha doğrusu.. sağanak bir yağmurda sırılsıklam olmuş yağmurun altında. Aldım onu. Güzelce kuruttum. Sayfalarını temizledim yapraklardan. Baya da yıpranmıştı. Onu kuruttum ve kitaplığıma koydum. Okumak şimdi nasip oldu. iyi ki de okumuşum. Kitapların yıpranmasını hem sevip hem sevmiyorum. Taptaze durmasını da sevmiyorum. Neyi sevdiğimi anlamadım. Ama kitaplar üzerinde iz bırakmayı seviyorum. Yıpranmış bi’ kitap bana daha çok edebi geliyor. Bir sürü kişiden iz taşıyor olması beni mutlu ediyor. Kim bilir kimler kimler bunu okurken ne hissettiler acaba diye düşünüp duruyorum. Benim ağladığım sayfada sizde ağladınız mı ? Gözyaşlarınızı sayfaya döktünüz mü ? Lütfen ağlıyorsanız o sayfaya gözyaşlarınızı dökün. Belki benim gibi birisi o kitabı tekrar alıp okuduğunda onları görünce çok mutlu oluyordur. Kitaplara iz bırakın. Hayata iz bırakın. İnsanlara , hayvanlara en çokta sevdiklerinize.. Bir insan sadece yemeğe aç olmaz. Bazen insan sevgiye de aç olur. İlk önce karnınızı sonra da kalbinizi doyurmayı unutmayın. En güzel yemekleri tadın ve en güzel şekilde sevin.

AçlıkKnut Hamsun · Elips Yayınevi · 201027,8bin okunma

·

163 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esra