Ben İbrahim..
Ben İbrahim. Parga’dan 10 yaşında devşirilen, dönme İbrahim.
17’sinde Şehzade Süleyman’ın şahincibaşısı, 25’inde Sultan Süleyman Han Hazretleri’nin hasodabaşısı, 28’inde hünkarının vezir-i azamı, iktidarın ortağı İbrahim.
Cenneti, cehennemi hep içinde taşıyan, kendi şeytanıyla dost, postun şeyhiyle müttefik ama hep tetik.
Araf’ın yüce kapısının sadık bekçisi; kapıkulu İbrahim.
Sultan Süleyman’ın mahreminde, sırrınıda ama hep sınırda olan İbrahim.
Hünkarının derin gözlerinde her gün kendi cenazesini seyreden İbrahim.
Sultanının gözlerinde baktıkça ölüme koşarak giden İbrahim!
Ölümüne kaza namazları kılınan İbrahim.
·
28 görüntüleme
hatırlamak gizli bir ibadet benim için, günahlarımdan arınmak, masumiyete dönmek, tavaf olmak. işte şimdi hayatımın değiştiği denizdeyim ve hayatıma bakıyorum. ben ibrahim monalis’ten olma sofia’dan doğma pargalı dönme. 17 yıldır görmedim annemin yüzünü, aynalardan kaçtım. suretimde kardeşimin, annemin, babamın eksik parçalarını aradım, aradıkça kayboldum, dönemedim. ufuk, yön yoktu tutamadım ellerini. kulağımda annemin çaldığı keman. ondan öğrendiğim nağmeler çocukluğumun ana yurdundan kaçırdığım elimde kalan tek miras. ben ibrahim. dönmek nasıl bir şeydir, insan nereye döner, döndüğü yer neresidir, geriye dönmek var mıdır mümkün müdür? yoksa kader sadece ileriyi mi gösterir, geldiğin döndüğün yer orada mıdır bekler mi baksan görür müsün kalbin dönerken pusulan mıdır? geçtiğin yerleri unutmadan aynı yollardan geçerek yine de evin yolunu bulabilir misin? geçtiğin deniz vardığın liman bulduğun yuva hatırlar mı seni koynuna alıp esirgeyip saklar mı? dönmek kabiliyet değil zarurettir ibrahim.”
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.