Benim Evim Neresi? tüm dönüm noktalarıyla insanın büyüme hikâyesini anlatmaktadır.
"Evinde yalnız bırakılmış çocuklar için bu dünya ev değil.
İçine doğduğumuz her ev evimiz değil.”
"Evimi bulamıyorum. Kendimi bildim bileli arayıp duruyorum. Hiçbir sorgulamamda cevaba ulaşamıyorum. Sanki yersiz ve yurtsuzum. Hatırladığım ilk anılarımda bile aidiyetsizim. Dünyanın neresine gitsem adressizim. Hangi çatının altına sığınsam yine evsizim. Koca dünyada kendime bir sığınak bulamıyorum. Yerlere göklere sığamıyorum."
Benim evim neresi?" (arka kapak
Bu dünyanın güzelliklerini de gösteren, mutluluğunuzu da paylaşan tek şey ailedir. Bir insan ancak ailesi ile mutlu ve huzurludur…
Hiçbir düşmanın giremediği tek kaledir aile… Onlarla birlikte öyle sağlam kuleler örersiniz ki kimse yıkamaz orayı ve kimse asla zarar veremez size…pekii ya ailesi olmayanlar? hep bir taraflari eksik kalan cocuklar?! " İçine doğduğumuz her ev evimiz değil ki" ... *Sevilmeyi beklememeyi öğretti Annem. Beni sevemeyerek beklentimin üstünü örttü...bu cumlenin agirligini okurken yasadim,ya bunu yasayan cocuklar?!Doğurmak Annelik, doyurmak babalık mıdır? !
*Son arzumu sordular. "Doğmak" dedim. Başka bir mahallede, başka insanların yanına doğmak! Başkalığımı bütününe dahil edecek bir dünyaya doğmak.(syf 82)
*İnsan sevilmedikçe ait olamıyor hiçbir şeye. Ben bütününü kaybetmiş bir parçayım. Varlığımı hissetmediğim oluyor. İçimde sürekli boşluğu sızlayan eksik parçalarım var. Aynada yüzümü, sokakta gölgemi aradığım oluyor. Kapatacağım bir kapım, açacağım bir pencerem, yaslanabileceğim bir duvarım yokmuş gibi geliyor. Yolumu hep kaybediyorum ama evimi de bulamıyorum...
Zaten en çok sevdiklerimiz değil mi bizi o boşluklara iten?! Sonu gelmeyen bir çaresizliğe son verebilmek değilmi bizi büyüten?
*Bırakmak nedir bilmemişim. Dinlenmeyi zayıflık, geri çekilmeyi yenilgi, ertelemeyi tembellik sanmışım. (syf 117)
Kimsin sen diye sorduklarında "Hiç diyorum. Ne istersin dediklerinde "Hiç..." diyorum. Neyin var dediklerinde "Hiç diyorum. Hiçliğimi yokluk sanıyorlar ama ben kendi çokluğumla doluyum artık...
Ne bir arkadaşın odası, ne sevgilinin yatağı, ne de kaybettiklerimin mezarı
Hiçbiri benim evim değil...
Peki Sizin Eviniz Neresi?!
