1492-1493 İlk Yolculuk
Dostluklarını kazanmaya çalıştım, anladim ki bu adamlar zorla değil sevgiyle kendi inanışlarını bırakıp kutsal dinimize katılacaklardı.Bunun üzerine aralarından birkaçına renkli külahlar, üç beş tane de sırça gerdanlık verdim, hemen boyunlarına taktılar; değersiz, ufak tefek imi şey daha vardı, öyle sevindiler, bize öyle bağlandılar ki o kadar olur.
Bir sözcükle kendilerine sunulan her şeyi alıyor, karşılığında da en küçuk bir duraksama göstermeden ellerinde ne varsa veriyorlardı.
Ama öyle sanıyorum ki bunlar çok yoksul insanlardı, hiçbir şeyleri yoktu.Çırilçıplaktılar, anaları dünyaya nasıl getirdiyse öyleydiler, kadını da erkeği de.Görebildiğim herkes gençti.Hiçbiri otuzunu aşmış görünmüyordu.Yapılı, düzgün insanlardı, görünüşleri güzeldi.Saçları bir at kuyruğunun kılları kadar kabarıktı.
Silahları yok, ne olduğunu da bilmiyorlar; kılıçlar gösterdim, öylesine bilgisizlerdi ki keskin tarafından tutuyor, parmaklarını kesiyorlardı.Demirden yapilma hiçbir şeyleri yok.Hepsi iri yapılı, güzel yüzlü, huyları çok iyi.
Bunlara en ağır işler gördürülebilir; uyanık adamlar, bakıyorum, dediklerimi hemen yineliyorlar.Kendilerine özgü bir inanışları olmadığına göre onları dinimize döndürmek kolay olacak sanırım.
Sayfa 21Kitabı okudu
·
36 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.