Tutunamayanlar benim için hep önyargı ile yaklaştığım ve korktuğum bir kitaptı. Şubat ayının sakin geçeceğinden o kadar emindim ki Tutunamayanlar kitabını okumaya başladım. Ancak hepinizin bildiği üzere tüm Türkiye olarak çok zor günler geçirdik. Herkesin acıyı dindirme yöntemi farklıdır. Ben de bu dönemde acılardan kaçmak için "acı, acıyı keser" yöntemine dayanarak bu kitaba sıkı sıkı sarıldım. Dışarıdaki dünyadan kaçtıkça kitabın içerisindeki dünyayı daha çok benimsedim. Bu yüzden de okurken hiç zorlanmadım. Buna rağmen okumam çok uzun sürdü. Ancak yarım bırakmadığım için kendimi tebrik ediyor ve bunu bir sorun olarak görmüyorum Turgut Özben, arkadaşı Selim Işık'ın öldüğüne bir türlü anlam veremiyor ve bu durumu araştırmaya başlıyor. Selim'i arkadaşlarından dinlediğimiz, sevdiği kadından dinlediğimiz bölümler oldu. Yer yer sıkıldığımı söylemeden edemeyeceğim. Çünkü asla hafif bir kitap değil. Zaten yazılış şekliyle bile göz yoruyor. Kitapta ufacık bir boşluk görmeniz imkansız.

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202061,5bin okunma

·

337 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.