Size de oluyor mu bilmem ama bazı kitapların etkisinden yıllar geçse de kurtulamıyorum. Mesela Peyami Safa'nın Yalnızız romanı. Durup durup aklıma düşer. Çünkū roman bütünüyle Türk aydını ve insanı Üzerine çok önemli bazı soruları cevaplamaya çalışır. Yalnızız romanının konusunu burada anlatacak değilim. Yalnızız’ın beni en çok etkileyen kısmı ise ilk defa bir romanın karakterleri bu kadar içten ve derinden anlatabilmesidir. Meral, Selmin ve Feriha romanı okuyup bitirdiğinizde sizi çok çok üzecekler. Çünkü hayretle göreceksiniz ki bundan yarım asır evvel cizilmis, üretilmiş bu karakterler halen daha yaşamaktalar, kanlı canlı bir haldeler. İş yerindeki çalışma arkadaşınız, belki bir akrabanız, kız kardeşiniz, hayatınızdaki biri... Onlardan biri. Roman üç bölümden oluşur. İlk bölüm inanılmaz hızlı bir şekilde gelişir. Düğümler atıldıkça atılır. İkinci bölümde ise daha sağlam bir felsefi zemin bizi beklemektedir. Üstelik Peyami Safa yine edebiyatımızda ilk defa bizi Simeranya adlı ütopya fikri ile de tanıştırır. Çatışmalar nihayete ererken romanda gündüz de olmaktadır. Üç vakte kadar çıkan bir fal gibi gelişmektedir olaylar. Kahramanlar derin bir yalnızlığa doğru Sürüklenirken, ruh ve beden çatışması da ayyuka çıkmaktadır. Şöyle yazar Safa son larda bir yerde: "Biz, hepimiz sadece kendimizi düşündüğümüz için yalnızız ve yalnız kalacağız." Nasıl, tanıdık geldi değil mi? Büyük laf etmekten kaçınsamda, şunu çok net söyleyebilirim ki, Türk insanının bitmeyen kırk yıllık meselelerini bu kadar doğru anlatabilen bir başka yazarımız yok sanırım. Simeranya adlı ütopya bile bir başlangıç fikriydi en azından. Peki ya sizin gidilecek bir Simeranya'nız var mı?

YalnızızPeyami Safa · Ötüken Neşriyat · 201921,6bin okunma

·

1 artı 1'leme

·

196 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yakup Özel