Yazar ile tanışma kitabım oldu. İçinde kısa kısa 10 öykü mevcuttu. Genel olarak melankolik bir moda soktu beni. Sadece "Şabat Nahamu" öyküsü bu konuda benim için istisnaydı ve baya eğlenerek okudum. Sanırım en sevdiğim öyküde bu oldu. Diğer öykülerde benim için idare ederdi çok sevdiğimi iddia edemeyeceğim. İsa’nın Günahı ise farklı ve ilginçti. Savaş üzerineydi kalan öykülerin büyük bir çoğunluğu ve yazar savaşın içinden insana odaklanmaya çalışmış. Yani genel olarak eh işteydi.
Kitapla kalın sağlıcakla kalın :))
