Bezir’in öldüğünden haberi olmayan Derdâ, hayatı boyunca Bezir’den kaçacakmış gibi koşuyordu. Nereye gittiğini bilmeden. Beş yıldır koşmamış gibi. Sıçrayarak attığı adımlarını taşıyan bacakları yorulacaklarına, daha da hafifliyorlardı. Sokak lambalarının arasından, bomboş caddelerdeki şeritlerin üzerinden, bütün Londra’nın donup Derdâ’yı izlediğine kanıt bronz heykellerin önlerinden geçiyor ve hayatında ilk kez hissettiği bir duyguyla daha da hızlanıyordu: Özgürlük.
Sayfa 104Kitabı okudu
·
27 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.